“Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma” diye boşa söylememişler zamanında. Ben çok biliyorum ya , o yarım aklımla zeki olduğumu varsayıp arkadaşımın blogunu deşifre ediyorum bi aralar. Sonra lanetleniyorum.
Ne mi oluyor ? Benim sevgilim , zoraki sevgilim bir haltlar karıştırıyor ve blogumu öğrendiğini söylüyor. Bir baş dönmesi , sonra her yer kararıyor , sonra bir ışık böyle...
Aman Allahım ?! Mümkün değil , imkansız hatta mümkansız !! Hayattan soğudum bir an. Halbuki bir salaklıkta yapmadım. Allahım benim suçum günahım ne ya. “ezik miyim lan ben” diye bağırmak istiyorum.
Sonra İngilizce dersi. Lan ben hayata küsmüşüm ders mi dinlicem. Açtım camı , soğuk yüzüme yüzüme vuruyo ohh.. Kendime geldim ve başladım “ühü , ühühü hayır eheheheh olamaaaaz ihühihüh” gibi gülme ve ağlama arası bir eylem yapmaya. Hoca hasta olduğum için böyle yaptığımı düşündü büyük bir ihtimal. Sonra.. Sonrasını ne siz sorun ne ben söyleyeyim.
Bizim sınıfta mal bir çocuk var . Blogumun adını öğrenmiş bağıra bağıra beni tehdit ediyor. Ulan hayvan oğlu hayvan , amip seni. Geçirdim elime bizim öküz gibi “oksford dıkşiniri’yi” fırlattım. Sonra Allah ne verdiyse. Son olarak koridora doğru kaçan hedefe bir su şişesi.. Hocayı sıyırdı geçti ama ne geçiş.. Hayatımın en kritik dakikaları “ ya hocaya çarparsa?” Orada öldüm ben zaten. Ama Allahın sevdiği kuluyum ki hocayı sıyırdı ve hedefin alnına. Onun alnını da yardım mı. Sonra ben bir rahatladım. Ama şarhoş gibiyim..
Edebiyat dersinde iğrençliğin daniskası olayına tanım getirdik. Boş derste de montlarımızı almadan çıkıp voleybol oynadık. Sonra da 3 paket cips yedik. Sinan abi bana öküz boy cips alacak, söz verdi. Şimdilik tek tesellim o . Ve eve dönerken aldığım çikolatalarım. Blogumun adını da değiştirdim. Rahatım bir müddet.
Sonuç olarak ; siz siz olun , bu konuda ne yapılmaz bilmiyorum ama onu yapmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder